Καθημερινά
όλο και κάτι σε θυμίζει
άλλος κανείς δε μου γεμίζει
του εαυτού μου τα κενά,
καθημερινά
λέω, ποτέ να μη γυρίσεις
αν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις
τα ακριβά απ’ τα φτηνά
Σκόνη στον αέρα
ήρθε κι άλλη μία μέρα
των χειλιών σου χρώμα
βάφτηκε κι αυτή
Δεν μπορώ να ζω μακριά σου
ποιο κομμάτι, ποια πλευρά σου
δεν το θέλει να ‘μαστε μαζί
Αχ μια μέρα, όπου πάω
αχ μπροστά σου να ‘πεφτα
που ακόμα σ’ αγαπάω
όμοια ψυχή μου κι αθεράπευτα
ποιος σ’ ανάβει, όταν σβήνεις
ποιος σε σβήνει, με ποια θάλασσα
ποιος σ’ ανοίγει, όταν κλείνεις
Ποιος σ’ εμάς τους δύο μπήκε ανάμεσα.
Αχ μια μέρα, μια Τετάρτη
την δική μου την αγάπη
στο δικό σου αίμα να μετάγγιζα.
Καθημερινά
ο κόσμος άχρωμη εικόνα
λες κι έχει μόνο τον χειμώνα
ο ένας χρόνος μακριά
καθημερινά
στις προσδοκίες μου κρατιέμαι
μα δεν γυρνάς κι αναρωτιέμαι
με τι τα ντύνεις τα γυμνά;
Σκόνη στον αέρα ήρθε και άλλη μια μέρα
τον χειλιών σου χρώμα βάφτηκε και αυτή,
δεν μπορώ να ζω μακριά σου
ποιο κομμάτι ποια πλευρά σου δεν το θέλει
να είμαστε μαζί.
Αχ μια μέρα, όπου πάω
αχ μπροστά σου να ‘πεφτα
που ακόμα σ’ αγαπάω
όμοια ψυχή μου κι αθεράπευτα
ποιος σ’ ανάβει, όταν σβήνεις
ποιος σε σβήνει, με ποια θάλασσα
ποιος σ’ ανοίγει, όταν κλείνεις
Ποιος σ’ εμάς τους δύο μπήκε ανάμεσα.
Αχ μια μέρα, μια Τετάρτη
την δική μου την αγάπη
στο δικό σου αίμα να μετάγγιζα.
