Συντροφιά με τα βιβλία
σε μια έρημη επαρχία ναυαγός,
φθινοπωρινή βροχούλα
ανεβάζω την κουκούλα και εμπρός…
Συνεχίζω την πορεία
στα απόκρυφα σημεία της καρδιάς
και πατάω τα φυλλαράκια
της ζωής μου τα χρονάκια κιτρίνισαν
Και η ζωή συνεχίζεται
στους δρόμους βγαίνει και στολίζεται
για να ‘ναι όμορφη σαν εξοχή.
Και η ψυχή μαγνητίζεται
στο χρόνο ολάνθιστη χαρίζεται
κι αφήνει την δικιά της εποχή.
Συντροφιά με τα βιβλία
των ηρώων η αγωνία στα χαρτιά
το δικό τους τέλος ξέρω
μα το άγραφο δεν ξέρω που νικά.
Ήταν μια μεγάλη βόλτα
στου σπιτιού μου πια την πόρτα έφτασα
και κοιτάζω απ’ τη βεράντα
τα λουλούδια των σαράντα κοκκίνισαν.
