Πάλι θύμωσ’ ο μπαμπάς σου,
γιατί έρχομαι κοντά σου
και τη μάνα σου φοβίζει,
για να σε περιορίζει.
Η μανούλα σου θυμώνει,
η κακιά και σε μαλώνει
και πολλές φορές σε δέρνει,
την καρδούλα σου μαραίνει.
Τι τους έχω καμωμένα
κι όλο σε χτυπούν για μένα
και με βλέπουν σαν τον Χάρο
και φοβούνται μη σε πάρω.
Θέλεις να ‘ρθω ένα βράδυ,
νύχτα στο βαθύ σκοτάδι,
να σε πάρω από κοντά τους
μέσ’ από την αγκαλιά τους.
Κι αν σε πάρω και κρυφτούμε
κι όταν το πρωί μας δούνε,
γρήγορα θα ξεθυμώσουν
κι ό,τι έχουν θα στα δώσουν.
και σαν δουν τα μεγαλεία
κι όχι πράματα γελοία
και παρντόν θα μου ζητήσουν,
για να με καλοκαρδίσουν.
