Σαν το δώρο του έρωτα,
βαθιά μες στην καρδιά μου,
σαν τα λόγια που μου ’λεγες
και πίστευ’ άθελά μου.
Και το ξέρεις πως ξέρω, με την ίδια λαχτάρα,
σαν γλυκιά παιδική τρομάρα,
που το Δράκουλα, στη μεγάλη οθόνη,
με το φως της αυγής, κάνει σκόνη.
Το κορμί σου που λάτρεψα
και κλέβει η λαλιά μου,
ελπίδες η ανάσα σου,
που μέσα βλέπω τα όνειρά μου.
Και το ξέρεις πως ξέρω, με την ίδια λαχτάρα,
σαν γλυκιά παιδική τρομάρα,
που το Δράκουλα, στη μεγάλη οθόνη,
με το φως της αυγής, κάνει σκόνη.
Με τα χρόνια που περάσαν,
μια καυτή θέλησή σου,
σαν καθρέφτης που ράγισε,
οι σκιές της ψυχής σου.
Και το ξέρεις πως ξέρω, με την ίδια λαχτάρα,
σαν γλυκιά παιδική τρομάρα,
που το Δράκουλα, στη μεγάλη οθόνη,
με το φως της αυγής, κάνει σκόνη.
Τα κομμάτια που μάζεψα,
η κρυφή άρνησή σου,
βλέπω μέσα το μέλλον μας,
τη ζωή μου μαζί σου.
Και το ξέρεις πως ξέρω, με την ίδια λαχτάρα,
σαν γλυκιά παιδική τρομάρα,
που το Δράκουλα, στη μεγάλη οθόνη,
με το φως της αυγής, κάνει σκόνη.
