Και χίλιες καρδιές να `χα στη ζωή,
πάλι ούτε μια δε θα μ’ άφηνες εσύ.
Δεν υπάρχει τίποτ’ άλλο, όλα σου τα `χω δώσει,
στην καρδιά μου την καημένη λίγη ανάσα μένει,
και ο σκύλος που με βλέπει κι αυτός με συμπονάει
και ουρλιάζει λυπημένα,
αχ, να τον άφηνα, αμάν, θα έσκιζε εσένα.
Και χίλιες καρδιές να `χα στη ζωή,
πάλι ούτε μια δε θα μ’ άφηνες εσύ.
Και χίλιες καρδιές να `χα στη ζωή,
πάλι ούτε μια δε θα μ’ άφηνες εσύ.
Μια στιγμή, κακούργα, στάσου, σκέψου κι εσύ λιγάκι,
τέτοια αγάπη πως τη σβήνεις και στη ντροπή μ’ αφήνεις,
και ο σκύλος που με βλέπει κι αυτός με συμπονάει
και ουρλιάζει λυπημένα,
αχ, να τον άφηνα, αμάν, θα έσκιζε εσένα.
Και χίλιες καρδιές να `χα στη ζωή,
πάλι ούτε μια δε θα μ’ άφηνες εσύ.
