Χρονιά τσιγάρα που καπνίζεις
πλήκτρα φλυτζάνια που αγγίζεις
νύχτες που εξόδους θα μαντέψω
πιο παράφορα τι να ζηλέψω
Βόλτες τοπία που ρεμβάζεις
ρούχα που όλα δοκιμάζεις
φίλοι στο σπίτι σου που μένουν
μ’ αρρωσταίνουν
Και ζηλεύω δρόμους που περπατάς
τις βιτρίνες που για ώρες τις κοιτάς
τυχερούς που βγαίνεις και συζητάς
από τότε που ‘χεις φύγει
το κάθε τι με πνίγει
Και ζηλεύω δρόμους που περπατάς
τα σεντόνια που στον ύπνο σου χαλάς
τυχερούς που βγαίνεις και συζητάς
σ’ αγαπώ και κινδυνεύω
τον ίσκιο σου ζηλεύω
Χάδια στιγμές προσωπικές σου
θέσεις που πίνεις τον καφέ σου
και όσοι σε έχουν και σε ορίζουν
λάβα γίνονται και μ’ εξατμίζουν
Λογία τραγούδια που ανεβάζεις
στίχοι που σε άλλους τους διαβάζεις
αίμα στο μέτωπο στα χείλια
τόση ζήλια
Και ζηλεύω δρόμους που περπατάς
τις βιτρίνες που για ώρες τις κοιτάς
τυχερούς που βγαίνεις και συζητάς
από τότε που ‘χεις φύγει
το κάθε τι με πνίγει
Και ζηλεύω δρόμους που περπατάς
τα σεντόνια που στον ύπνο σου χαλάς
τυχερούς που βγαίνεις και συζητάς
σ’ αγαπώ και κινδυνεύω
τον ίσκιο σου ζηλεύω
