Τι κάθεσαι και κλαις για μια γυναίκα
αφού καρδιά δεν έχει ν’ αγαπά,
είναι ντροπή να κάθεσαι
κορόιδο για να πιάνεσαι,
τους μάγκες μωρέ φίλε να ντροπιάζεις,
είναι ντροπή να κάθεσαι
κορόιδο για να πιάνεσαι,
τους μάγκες μωρέ φίλε να ντροπιάζεις.
Δε σκέφτεσαι, τα νιάτα σου μη χάσεις,
και πας και πέφτεις μέσα στο γκρεμό,
παράτα τα ξενύχτια σου
κι άλλες θα `ρθούν στα δίχτια σου,
καινούργια αγάπη θα `βρεις να ξεχάσεις,
παράτα τα ξενύχτια σου
κι άλλες θα `ρθούν στα δίχτια σου,
καινούργια αγάπη θα `βρεις να ξεχάσεις.
Γιατί της δίνεις τόσο σημασία
κι απάνω της το πήρε και γελά,
τα νιάτα σου χαράμισες
μα είναι κι άλλες βλάμισσες
φτωχές, που ξέρουν όμως ν’ αγαπάνε,
τα νιάτα σου χαράμισες
μα είναι κι άλλες βλάμισσες
φτωχές, που ξέρουν όμως ν’ αγαπάνε.
Τα νιάτα σου χαράμισες
μα είναι κι άλλες βλάμισσες
φτωχές, που ξέρουν όμως ν’ αγαπάνε.
