Καλή μου μοίρα, συμπόνεσέ με
και πάψε, πλέον, να με χτυπάς,
δεν σου γυρεύω χρυσά παλάτια,
πύργους, σκαλιά και σκαλοπάτια,
ούτε σε θρόνους να με πας.
Άσε με μόνο, άσε με, λιγάκι ν’ ανασάνω,
λίγη χαρά ζητώ κι εγώ, βρε μοίρα μου,
τίποτα παραπάνω.
Καλή μου μοίρα, δεν ζητιανεύω,
το δικαιούμαι κι εγώ να ζω,
μ’ έχει αποκάμει η αδικία,
άσε με κι είναι αμαρτία,
μέρα καλή κι εγώ να ειδώ.
Άσε με μόνο, άσε με, λιγάκι ν’ ανασάνω,
λίγη χαρά ζητώ κι εγώ, βρε μοίρα μου,
τίποτα παραπάνω.
