Καλησπέρα κυρ-Αλέξη
τι χαμπάρια, πώς τα πας
είχα βάρδια από τις έξι
τι τα θες, μην τα ρωτάς.
Στα ποδάρια μου δε στέκω
πίστεψε με, να χαρείς,
όσο τα χρονάκια φεύγουν
και νυχτώνει πιο νωρίς.
Μεροδούλι-μεροφάι
κι απ’ το σπίτι στη δουλειά
κάθε μέρα που περνάει
κατιτίς δεν πάει καλά.
Στα ποδάρια μου δε στέκω
πίστεψε με, να χαρείς,
όσο τα χρονάκια φεύγουν
και νυχτώνει πιο νωρίς.
Το κουράγιο μου στο τέρμα
έχει φτάσει από καιρό
δάκρυ, πόνο, πίκρα ψέμα
τα ‘χω πιει από καιρό.
Στα ποδάρια μου δε στέκω
πίστεψε με, να χαρείς,
όσο τα χρονάκια φεύγουν
και νυχτώνει πιο νωρίς.
