Μικρούλης μ’ άρεσε να πετώ
να παίζω και να κάνω τρέλες
κρυφτούλι, πετροπόλεμο
κλέφτες κι αστυνόμους
κι αργότερα κλαμπάκια
ροκ εν ρολ και στους δρόμους
Τώρα πια μεγάλωσα
σοβάρεψα
χτυπάω καρτέλες,
κουμπώνω κονσέρβες
Φτάνει πια οι τρέλες
φόρεσα μασέλες
Κάλλιο μιας ώρας…
Ποιος είσαι, που πας, τι θέλεις;
Απάντησέ μου και μη γελάς
Κι αν αμφιβάλλεις, άλλαξε διάσταση
εξαφανίσου
Μην περιμένεις το Μάννα
πέτρες από παντού
συν Αθηνά και χείρα κίνει
Πρόσεχε θα σε πατήσουν
Μη χάνεσαι στο δρόμο και θυμήσου
Κάλλιο μιας ώρας…
Δέντρο, βουνό, τιμή και ζόρι
Πάθος, παλάντζα, ντροπή
Νυν μηχανή και πρώην
Φυλάξου!
