Γιατί κανένας δεν μπορεί
το αύριο να φέρει στα νερά του;
Κανένας δεν μπορεί
ν’ αλλάξει μοναχός τα σύνορά του.
Γιατί κανένας δεν μπορεί
τη θάλασσα να κάψει που`χει μέσα;
Κανένας δεν μπορεί
τ’ αστέρια να σηκώσει άμα πέσαν.
Γι’ αυτό και εγώ δε μένω εδώ,
γι’ αυτό και εγώ δεν περιμένω,
δε θα κρατήσω φυλαχτό,
δε θα πιστέψω σ’ ό, τι πω
και για δικό μου θα ‘χω ό,τι ήταν ξένο.
Γιατί κανένας δεν μπορεί
με δάκρυ να ποτίσει την αγάπη;
Κανένας δεν μπορεί
να σώσει ό,τι έχει πάει στράφι.
Γιατί κανένας δεν μπορεί
να χάσει όταν όλα τα ‘χει χάσει;
Κανένας δεν μπορεί
το γέλιο να κολλήσει όταν σπάσει.
Γι’ αυτό και εγώ δε μένω εδώ,
γι’ αυτό και εγώ δεν περιμένω,
δε θα κρατήσω φυλαχτό,
δε θα πιστέψω σ’ ό, τι πω
και για δικό μου θα ‘χω ό,τι ήταν ξένο.
