Μέσα στο κεφάλι μου χορεύει μια Σαλώμη,
μια σειρήνα κι απ’ το στόμα της φωτιά
πέφτει, όλο καίει και δεν έσβησε ακόμη,
μέσα στη νύχτα μια σκιά μ’ ακολουθά.
Κάποιος με βλέπει.
Κάποιος με βλέπει.
Κάποιος με βλέπει, ναι.
Κάποιος με βλέπει.
Μέσα στη ζωή μου τώρα φύτρωσε ένα αγκάθι
και ανοίγει του ονείρου η μεριά.
Έχει πια ριζώσει και ποτίζεται με λάθη
και δε βλέπω να μ’ αφήνει τελικά.
Κάποιος με βλέπει.
Κάποιος με βλέπει.
Κάποιος με βλέπει, ναι.
Κάποιος με βλέπει.
Πάνω στ’ άγγιγμά σου μεγαλώνει ένα κύμα
και μια μέρα που ξανοίγεται στο φως.
Όμως στη ζωή μου να ποντάρεις είναι κρίμα
αφού έχω καταλήξει πως…
Κάποιος με βλέπει.
Κάποιος με βλέπει.
Κάποιος με βλέπει, ναι.
Κάποιος με βλέπει.
