Μακάρι να σου ξαναπούν ο κόσμος ομορφαίνει
όταν τα χείλη σου γελούν ο πόνος ξεθυμαίνει
μακάρι να `ξερα το πώς, μακάρι να μπορούσα
να έβρισκα τη δύναμη να μη σε αγαπούσα
Καράβι το κορμάκι μου που απ’ την αγάπη γέρνει
βουλιάζει απ’ τα κύματα που η θύμησή σου φέρνει
Μακάρι να ‘βλεπες το φως που γύρω σου φεγγίζει
να μου ‘δινες απ’ τη ζωή εκείνο που αξίζει
μακάρι να ‘μουνα κι εγώ το δάκρυ στο μαντήλι
να μ’ έπιναν για να μεθούν τα αφίλητά σου χείλη
