Κορμί μου πονεμένο,
κορμί βασανισμένο,
κορμί τυραννισμένο,
σε φάγαν οι καημοί.
Δεν είναι αδικία
στη μαύρη τυραννία
να λιώνεις μ’ αγωνία,
ταλαίπωρο κορμί;
Ο πόνος ο δικός μου,
ο πόνος ο δικός μου,
ο πόνος ο δικός μου
δεν έχει γιατρειά.
Πικρό φαρμάκι πίνω
και μαύρο δάκρυ χύνω,
και μαύρο δάκρυ χύνω
στη μαύρη μοναξιά.
Καρδιά μου πονεμένη,
καρδιά μου πικραμένη,
καρδιά μου πληγωμένη,
για πες μου πώς βαστάς.
Τα βάσανα που έχεις
για πες μου πώς τ’ αντέχεις,
για πες μου πώς αντέχεις
να κλαις και να πονάς.
