Χαμήλωσαν του δρόμου τα φώτα
Μ αγκάλιασαν ξανά οι σκιές
Τα χείλη μου παγώνει για μία στιγμή
Γλυκό φιλί με γεύση απ’το χθες
Το δικό μου μυαλό,
ένα πουλί που πετάει βιαστικά
και βουτάει στο κενό
μακριά από τη δική σου φωτιά.
Μέσα στο πλήθος κι εγώ θα χαθώ
Το πρόσωπό σου να δω λαχταρώ
Την αγκαλιά που με κάνει να ζω
Εγώ θα διεκδικώ.
Ασπρόμαυρα και άδεια σοκάκια
Απρόσωπες και κρύες στιγμές
Σε θέλω εδώ να γίνουνε όλα σαν χθες
Που βγάζανε τραγούδια οι ματιές
Η δική μου καρδιά
μία σαΐτα που κόβει το γκρίζο με δύο φιλιά
μακριά από τη δική σου φωτιά
Μέσα στο πλήθος κι εγώ θα χαθώ
Το πρόσωπό σου να δω λαχταρώ
Την αγκαλιά που με κάνει να ζω
Εγώ θα διεκδικώ
Όσο ζω.
Κι αν έρθει η μέρα που πάλι θα ’ρθεις
Εγώ θα δω το αργά για νωρίς
Όπως μ αφήνεις εδώ θα με βρεις
Μια καρδιά συνεπής
