Κάρμα και ντάρμα και μετενσαρκώσεις σου τριβελίζουν το νου
και την ψυχή σου ζητάς να λυτρώσεις με νόμους του ουρανού.
Κι αν της ζωής σου το δρόμο γυρεύεις και το νιρβάνα ποθείς,
πάψε, αγάπη μου, να με παιδεύεις και έλα να κοιμηθείς.
Τι κάρμα και ντάρμα σ’ έχω εδώ και είναι χάρμα
της πλήξης μου τ’ άρμα δίπλα σου παίρνει φωτιά.
Ξέχνα απόψε τις άδειες σοφίες, ρίξ’ τα χαρτιά της ζωής
κι όλη τη νύχτα θα λέμε ιστορίες για παραδείσους της γης.
Κι αν στην πηγή της αλήθειας δε φτάσεις υπάρχουν κι άλλες ζωές,
θα `χεις μια νύχτα να το ξεπεράσεις με γιόγκα κι αναπνοές.
Τι κάρμα και ντάρμα σ’ έχω εδώ και είναι χάρμα
της πλήξης μου τ’ άρμα δίπλα σου παίρνει φωτιά.
