Γιατί έκατσες ρε φίλε
μοναχός σου σε μιαν άκρη
και δεν έρχεσαι να κάτσεις
στη δική μας την παρέα.
Γιατί σκούπισες ρε φίλε
με το χέρι σου ένα δάκρυ
πες μας τι σε βασανίζει
εδώ μέσα είναι ωραία.
Κάθε γυναίκα κι ένα δάκρυ
δεν έχει τέλος ούτε άκρη
κι είναι καημός…
Γιατί τρέμει το ποτήρι
όπως πίνεις στάλα-στάλα
και η σκέψη σου γυρνάνε
σε βραδιές που χουν περάσει.
Όλοι έχουμε κατέβει
στη ζωή αυτή τη σκάλα, ΄
όλοι έχουμε αγαπήσει
κι όλοι έχουμε ξεχάσει.
Κάθε γυναίκα κι ένα δάκρυ
δεν έχει τέλος ούτε άκρη
κι είναι καημός…
