Μπαίνει χειμώνας άστατος
κι ο κόσμος είναι ανάστατος
και το μυαλό μου έχει ζαλάδα,
που ‘σαι πατρίδα που ‘σαι Ελλάδα.
Οι θάλασσες μας ζωνουνε
βαπόρια μας κυκλώνουνε
και το μυαλό μου πιάνει και κλαίει
κάτι έχει γίνει πάλι μου λέει.
Κάτι έχει γίνει,
κάτι έχει γίνει
κόλπο στο κόλπο
και ποιος το σβήνει.
Μπαίνει χειμώνας πάγωσα
όσα κι αν είχα τα ‘δωσα
με το μυαλό μου κάνω βαρκάδα
γεια σου πατρίδα, γεια σου Ελλάδα.
Οι θάλασσες μας ζωνουνε
τα κύματα μαλώνουνε
με το μυαλό μου τάζω λαμπάδες
βοήθα Αϊ Νικόλα τους δυο φυγάδες.
Κάτι έχει γίνει,
κάτι έχει γίνει
κόλπο στο κόλπο
και ποιος το σβήνει.
