Τα γέλια φως μου κι οι πληγές
είναι σχοινιά πλεγμένα
Απ’ τα ίδια υλικά
νομίζω καμωμένα
Αγκάλιασε με όταν κλαις
Μονάχα ένα πράγμα
ξέρουν στον κόσμο οι ψυχές
Πώς να γεννούν το θαύμα
Κράτα γερά, καρδιά μου
Σαν όλα θα περάσει
Χαρά-μαχαίρι όμορφο
Τη λύπη θα μοιράσει
Κράτα γερά και κράτα με
Τα δάκρυα είναι άγια
Στα χείλη επάνω στάζουνε
Κι ανθίζουν τα κoυράγια
Με τα παράθυρα κλειστά
μη μου ζητάς το χάδι
Φως θέλει μάτια μου η καρδιά
Δεν ξέρει το σκοτάδι
Εγώ σε τέτοια εποχή
το τζάμι πάντα ανοίγω
Αν δεν περάσεις τη βροχή
δε φτάνεις ως τον ήλιο
