Πάρτε τις ταμπέλες απ τα μάτια μου(λοιπόν)
τα κομμάτια μου μετράω ένα ένα
δε δίνω σε κανέναν για να παίξει.
Γυρεύω λέξεις(υπάρχουν λέξεις)
μα υπάρχουν βάθη που δε γνώρισε κανείς.
(Τρέχα!)Φύγε μακριά και μη γυρίσεις(γιατί)
κάποια μέρα θα σε δούμε στις ειδήσεις
μαζί μ’ αυτούς που πιθηκίζουνε αράδα
να γελάς και να ρουφάς μακαρονάδα
μα ώσπου να ‘ρθει η σειρά,
ώσπου να ‘ρθει η σειρά σου
Κάτσε στη γωνιά, κάτσε στη γωνιά
Κάτσε στη γωνιά σου
Διώχνω πάλι ότι γύρισε και πλημμύρισε τη μέρα,
τον αέρα μου αγοράζω με το δράμι
πάει χαράμι το τραγούδι μου αυτό.
Το κενό, σαν και τ’ άλλα, θα τονώσει
κι όποιος νιώσει τι θα πω και τον πληγώσει
θα ‘χει πέσει στο κενό.
Πάει κι αυτή η μέρα, φέρτε μου άλλη(άλλη)
την οθόνη να της χώσω στο κεφάλι(ναι)
Βάλε την ουρά στα σκέλια
γύρω τρίζουνε θεμέλια(κοίτα λίγο τη γενιά σου)
Κάτσε στη γωνιά, κάτσε στη γωνιά
Κάτσε στη γωνιά σου
Έχω φίλους(κουλτουριάρηδες και σκύλους)
που μασάνε τη ζωή με το κουτάλι(για δες)
το κεφάλι τους χτυπάνε και γελάνε
Ατυχήσαντες για χρόνια μα και ψώνια
ψάχνουνε κραιπάλη ταξική είναι η πάλη
κι ότι βλάβη τους προκύψει και τους στύψει
σε μια στύση μαλθακή θα καταλήξει(ναι)
και μετά θ’ αράξουν και τα πρόσωπα θ’ αλλάξουν
κι αυτό έχει ξαναγίνει δυστυχώς(τι και πώς)
Κάτσε λίγο και φαντάσου ώσπου να `ρθει η σειρά σου
Κάτσε στη γωνιά, κάτσε στη γωνιά
Κάτσε στη γωνιά σου
Ζητάς ταξίδια κάθε Αύγουστο μαλάκα
σπάνε πλάκα με τη φαιδρή εκτόνωσή σου
Άραξε και πάλι στο τσαρδί σου και ευχήσου
ύπνον ελαφρύ, θάνατο γλυκό
(Ναι!)Σπάσε από μπρος του τον καθρέφτη
βρες τον φταίχτη, δεν είναι άλλος στο γυαλί
εσύ είσαι αυτός, ο κρυφός σου εαυτός
που τον φοβάσαι και τον γλύφεις, μα θυμήσου
κάποια μέρα που θα κρίνεις τη ζωή σου
σαν θα βγεις απ’ τη γωνιά σου
μην ξεχάσεις τη σκιά σου
Κάτσε στη γωνιά, κάτσε στη γωνιά
Κάτσε στη γωνιά σου
