Στης Χαβάης το νησί
ένα χρώμα θαλασσί
λάμπει στον ωκεανό
πού `ρχετ’ απ’ τον ουρανό
τον φωτοπλημμυρισμένο.
Σ’ όλες τις ακρογιαλιές
λουλουδάτες κοπελιές
κάθε βράδυ καρτερούν
και να δούνε λαχταρούν
τον πολυαγαπημένο.
Κι αν ερθεί και φορά
στο λαιμό του λουλούδια
θ’ ακουστούν τρυφερά
της αγάπης τραγούδια.
Αγκαλιά μ’ αγκαλιά
και χωρίς να ντραπούνε
θα χορτάσουν φιλιά
και γλυκά θα τα πούνε.
Γιο γιο γιο γιο γιο
Γιο γιο γιο γιο γιο
δικές μας θα `ναι
της αγάπης οι βραδιές.
Γιο γιο γιο γιο γιο
Γιο γιο γιο γιο γιο
πόσο μεθάνε
από έρωτα οι καρδιές.
Κι από λίγο, λίγο, λίγο
Κι από λίγο, λίγο, λίγο
Κι από λίγο, λίγο, λίγο
τότε γίνεται πολύ.
Την καρδιά μου σου ανοίγω
κι ούτε βιάζομαι να φύγω να φύγω
γιατί πάντα είναι λίγο
της αγάπης το φιλί.
