Κι αυτό το τρένο πέρασε και χάθηκε μακριά μου
κι εγώ στον έρημο σταθμό σε περιμένω με καημό
κι έχω παιδί μου συντροφιά τα μαύρα δάκρυά μου.
Πάνε κι έρχονται τα τρένα
μα δε φέρνουνε εσένα.
Κι αυτό το τρένο σφύριξε
βαριά κι απελπισμένα,
πού να ‘σαι γιε μου πώς περνάς
και πίσω δεν ξαναγυρνάς,
τάχα να ζεις ή χάθηκες
στα έρημα τα ξένα;
Πάνε κι έρχονται τα τρένα
μα δε φέρνουνε εσένα.
Κι αυτό το τρένο πέρασε
γεμάτο επιβάτες
και μου ‘πε μια πικρή φωνή
μην περιμένεις να φανεί
γιατί ο γιος σου χάθηκε
στης ξενιτιάς τις στράτες.
Πάνε κι έρχονται τα τρένα
μα δε φέρνουνε εσένα.
