Δες με, πίσω από λάστιχα, τροχούς,
βαλμένος σταθερά μέσα σε πρέσα.
Δες με, πίσω από γυάλινα φτερά
που φόρεσα γερά γιατί σ’ αρέσαν.
Κι εσύ, τρελή, με τυραννάς
και πίκρες με κερνάς πρωί και βράδυ.
Μοιάζεις με κόρη μάγισσας
που αλλάζει πρόσωπο μες στο σκοτάδι.
Δες με, δεκάξι ώρες στο ντορό
γεννιέμαι και πεθαίνω στο τιμόνι.
Δες με, δεκάξι ώρες δεν περνούν
μες στον πνιχτό αέρα που σκοτώνει.
Κι εσύ, τρελή, με τυραννάς
και πίκρες με κερνάς πρωί και βράδυ.
Μοιάζεις με κόρη μάγισσας
που αλλάζει πρόσωπο μες στο σκοτάδι.
