Κάποιοι κλέφτες που λες
σε κάποια μας φάση
μας παίρνουν κάτι απ’ το χθες
στο τώρα μπροστά.
Έρχονται σαν σκιές
με τη δουλειά τους μεθάνε
κι όταν φεύγουν και πάνε
είναι πλέον αργά.
Κι εσύ που δεν είσαι έτσι
πώς μ’ έχεις γελάσει
πώς μ’ έχεις ληστέψει
με μάτια ανοιχτά
σε κοιτούσα γυμνή
και είχα πιστέψει
πως πίσω απ’ τα στήθη σου αυτά
χτυπούσε η καρδιά.
Δε θα πω ότι φταις
να σε διαβάσω ζητούσα
σε θεωρίες και λόγια
από βιβλία παλιά.
Σ’ έπλαθα ιδανική
κι ούτε που σε ρωτούσα
για να ‘χω το άλλοθι τώρα
που προδομένου ξανά.
Κι εσύ που δεν είσαι έτσι
πώς μ’ έχεις γελάσει
πώς μ’ έχεις ληστέψει
με μάτια ανοιχτά
σε κοιτούσα γυμνή
και είχα πιστέψει
πως δε θα τη χάσω ξανά
τη φτωχή μου καρδιά.