Ένα σου σινιάλο μια ματιά
άναψε στα μάτια μου φωτιά
έκαψε όλη τη νύχτα και τον ουρανό
μια φωτιά που σβήνει μόνο σε ωκεανό.
Κλείσε μου το μάτι άλλη μια
βρε καλώς την πάλι τη ζημιά
που θα βγάλει τη χαρά της από τη ντροπή
ότι γίνει όταν θέλεις γίνεται ευχή.
Κι αφού μέσα στα μάτια μου
δεν καθρεφτίζετ’ άλλη
έλα τώρα έλα να με βρεις
ο έρωτας που χάνεται γίνεται παραζάλη
αγάπη που `χει μείνει στο χωρίς.
Το χειμώνα ανθίζει η αμυγδαλή
τόσα χρόνια μόνη και τρελή
κι ύστερα περνάει η τύχη και της κόβει κλώνους
τους χαρίζει στους χαμένους και αυτοί στους μόνους.
Μ’ ένα σου χαμόγελο κλειδί του παραδείσου
γίνεται η νύχτα πυρκαγιά
γλυκαίνονται τα μάτια μου να βλέπουν το κορμί σου…
πώς θα σβήσει ετούτη η φωτιά.
