Κολασμένο μου κορμί,
πόνοι πίκρες και καημοί
σε έχουν πρόωρα γεράσει.
Πέλαγος ο πόνος κι ο καημός βουνό,
πώς να μη δακρύζω πώς να μη πονώ.
Ταλαίπωρο κορμί μου
ναυάγιο της ζωής,
θα βρεις γαλήνη μόνο
στην αγκαλιά της γης.
Με τους καημούς κοιμάμαι
με τους καημούς ξυπνώ,
στιγμή πια δε με αφήνουν
λιγάκι να ξεχνώ.
Κολασμένο μου κορμί
σέρνεσαι μες στη ζωή
δίχως πια να ‘χεις κουράγιο.
Πέλαγος ο πόνος κι ο καημός βουνό,
πώς να μη δακρύζω πώς να μη πονώ.
Ταλαίπωρο κορμί μου
ναυάγιο της ζωής,
θα βρεις γαλήνη μόνο
στην αγκαλιά της γης.
Με τους καημούς κοιμάμαι
με τους καημούς ξυπνώ,
στιγμή πια δε με αφήνουν
λιγάκι να ξεχνώ.
