ωΣτου Μαγιού τα νέφη,
στα άστρα του Νοτιά,
ασημένια κόρη,
γνέθει δειλινά, στο Βοριά
ανέμους κεντά, κεντά…
Πλάνεψε το βλέμμα,
δίψασε η καρδιά
μια τυφλή μαγεία
με τραβά μακριά, μακριά…
Σαν γλυκιά σειρήνα
που με ξεγελά
νιώθω τον αγέρα,
να μου τραγουδά, σιγανά
άνεμοι βιολιά, με βιολιά…
Καβαλώ ένα χάδι
κουβαλώ σπαθιά
σχίζω το φεγγάρι,
γίνομαι φωτιά, φωτιά…
Στου Μαγιού τα νέφη,
στα άστρα του Νοτιά,
φλέγονται για σένα
άντρες σαν κεριά…
