Στην τσότρα κόκκινο κρασί
από τη Σαντορίνη
και στο παράθυρο καρσί
μ’ ένα μπλουζάκι θαλασσί
χρυσογελάει η Μυρσίνη.
Πού ‘ναι καβγάς να σκοτωθώ
κάστρο για να το ρίξω
παπάς να σε στεφανωθώ
πως σ’ αγαπώ να δείξω;
Πού ‘ναι καβγάς να σκοτωθώ;
Ο κόρφος σου στο γιασεμί
το στόμα σου στο μέλι
μέση με βάλαν οι καημοί
οι πίκρες κι οι φαρμακωμοί
μα εσένα δε σε μέλλει.
