Τόσο στη ζήση μου ποτέ δε γλέντησα
όσο με σένα κούκλα μου λεβέντισσα.
Γι’ αυτό και μου ‘γινες το σπλάγχνο το αιώνιο
κι ίσως για σένα αυτοκτονήσω με το κώνειο.
Τον ερχομό σου είδες πόσο γιόρτασα
και πια κοντά σου την αγάπη χόρτασα.
Άλλο από σε δε βρήκα γνήσιο αριστούργημα
κι όμως φοβάμαι μη με στείλεις στο κακούργημα.
Κούκλα μου, γίνε σε όλη τη ζωή σου πια δική μου,
κούκλα μου, να σε φωνάζω εγώ και να με λες κουκλί μου.
Κούκλα μου, έγινες σφαίρα και δε βρίσκω πια σκοπό,
κούκλα μου, για να σου λέω μες στ’ αυτί το σ’ αγαπώ.
Στο δρόμο μου δεν ξέρω πως ξεφύτρωσες
μα από κάτι ξόανα με γλίτωσες.
Κι αν που σκαρτάρησα που σ’ έκανα προσκύνημα
θα κάνω κατά του ωραίου φύλου κίνημα.
Αν μάθω πως κοιτάς κάποιο παλιόπαιδο
όλος ο κόσμος θα γενεί στρατόπεδο.
Κι αν πάρω απόφαση να γίνω πια Οθέλλος σου
τότε προβλέπω πολύ άδοξο το τέλος σου.
Κούκλα μου, γίνε σε όλη τη ζωή σου πια δική μου,
κούκλα μου, να σε φωνάζω εγώ και να με λες κουκλί μου.
Κούκλα μου, έγινες σφαίρα και δε βρίσκω πια σκοπό,
κούκλα μου, για να σου λέω μες στ’ αυτί το σ’ αγαπώ.
