Από Φλόγες η Κρήτη ζωσμένη,
τα βαριά της σίδερα σπά
και σαν πρώτα χτυπιέται χτυπά
και γοργή κατεβαίνει .
Με μεγάλο θεόρατο δόρυ
όλη νιάτα πετά και ζωή
και σε τόση φωτιά και βοή
τρέμουν δάση και όρη .
Χτυπά χτυπά της θάλασσας Σούλι
χτύπα κόρη γλυκιά του γιαλού
εδώ οι άντρες παλεύουν, αλλού
ζουν γυναίκες σαν δούλοι.
Από εδώ Χανιώτες, Ρεθεμιώτες
Απο κεί Καστρινοί, Στειακοί,
να βουΐζει παντού μια βοή
σταις σπαθιές μας τις πρώτες.
Όπου ρίξει θολή τη ματιά της
χίλια όπλα στις ράχες λαλούν
και χιλιάδες πετούν πυροβολούν
Τουρκομάχοι μπροστά της.
Τιμημένο σπαθί ξεγυμνώνει
του Σουλτάνου σπαθί δε γροικά
το βαρύ της το χέρι χτυπά
και η μαθιά της λαβώνει.
