Όλα κολυμπούν μέσ’ στον καιρό,
τίποτα δε μένει σταθερό,
άλλαξε, λοιπόν, μυαλό κι εσύ,
άραξε και πιες, ένα κρασί.
Ζούμε σε παράξενη εποχή,
πλαστική και ηλεκτρονική,
είν’ οι Αμερικάνοι στα κουμπιά
κι όλοι οι άλλοι, σκλάβοι στα κουπιά.
Μηχανές παντού και ρολόγια,
κάν’ τη, φίλε μου, τώρα λαμόγια,
ήρθ’ η ώρα τού μαύρου τού μπόγια,
κρύβε λόγια, κρύβε λόγια,
κρύβε λόγια, κρύβε λόγια.
Το σχολείο είναι φυλακή,
οι κρετίνοι κάνουν κριτική
σαν κοράκια πέφτουν να μας φάν’,
η κακία είναι δωρεάν.
Όλα αλλάζουνε σ’ αυτή τη γη
και το μίσος γίνεται στοργή,
μάθε τούς εχθρούς σου ν’ αγαπάς
κι ίσως στον παράδεισο να πας.
Μηχανές παντού και ρολόγια,
κάν’ τη, φίλε μου, τώρα λαμόγια,
ήρθ’ η ώρα τού μαύρου του μπόγια,
κρύβε λόγια, κρύβε λόγια,
κρύβε λόγια, κρύβε λόγια.
