Πολλή ομορφιά σ’ έχει σκεπάσει,
πολλή ομορφιά, πολλή κι ασάλευτη.
Με τι χέρια να σε κρατήσω
να μη ραγίσει και σκιστεί τ’ αλάβαστρο.
Δεν ξέρω τι να κάνω.
Να σε σκεπάσω μ’ ένα πανί,
μ’ ένα σεντόνι να σε κρύψω,
να σ’ αγκαλιάσω ή να σε κλάψω.
Είναι μια ερημιά πάνω στα χείλη
είναι μια ερημιά, είναι μια ερημιά τρομακτική,
σαν όταν σκύβεις και φιλάς τα χείλη σου στον καθρέφτη
και σε φοβίζει το ψυχρό κρυστάλλινο φιλί.
Δεν ξέρω τι να κάνω.
Να σε σκεπάσω μ’ ένα πανί,
μ’ ένα σεντόνι να σε κρύψω,
να σ’ αγκαλιάσω ή να σε κλάψω.
Είναι μια ερημιά.
