Με τι καρδιά, με τι ψυχή να βγω να τραγουδήσω;
Το δράμα της πατρίδας μου να σας εξιστορήσω.
Ο Καραβάς, η Λάπηθος, ο Άης Γιώργης, η Κερύνεια,
η Κυθρέα, η Αμμόχωστος κι η Μόρφου ήταν κρίνα.
Οι ξένοι τα πατήσανε, τα κάνανε κομμάτια,
κι όλους μας ‘στείλαν πρόσφυγες, στον τόπο μας ρημάδια.
Κάνε, γλυκιά μας Παναγιά, το θαύμα σου να λάμψει
κι απού τα ξένα τα ζυγά την Κύπρο να απαλλάξεις.
Πατρίδα γλυκιά μου,
σε κόψαν στα δυο,
σου πήραν την χαρά σου·
πώς να χαρώ και γω;
Η Κύπρος ήταν όνειρο, ήτανε μεγαλείο·
τα ξένα τα συμφέροντα την κόψανε στα δύο
Κάνε, γλυκιά μας Παναγιά, το θαύμα σου να λάμψει
κι απού τα ξένα τα ζυγά την Κύπρο να απαλλάξεις.
Κι όλοι μαζί στην χάρη σου μια μέρα θα βρεθούμε,
γονατιστοί θα κλάψουμε και θα προσευχηθούμε
Κύπρος μας λευτεριά, Κύπρος μας λευτεριά
ΛΕ-ΥΤΕ-ΡΙΑΑΑ!!!!
