Κυριακή στη Σαλονίκη
μια ανοιξιάτικη βραδιά,
θα μεθύσω, θα χορέψω
μέσα στο καφέ αμάν.
Μ’έναν αργιλέ όλη νύχτα
θα ζαλίσω το μυαλό,
με ροσόλια και σερμπέτια
θα ημερέψω τον καημό.
Μιας μικρής τα μάτια θέλω
να τα φέρω στο μυαλό,
τ’ όμορφο το φόρεμά της,
το κορμάκι το ψηλό.
Δε μου είπε τ’ όνομά της,
δεν τη ρώτησαα ποτέ,
με τα μάτια μου μιλούσε,
δυο ματάκια. δυο φωτιές.
Ένα βράδυ στ’ όνειρό μου
να τη `κείνη η ομορφιά,
‘κείνο το λιγνό κορμάκι
με μια θλίψη στη ματιά
σ’ ένα ταιριαστό φορμάκι
κι ένα αστέρι ζωγραφιά.
Με πολίτικο λαούτο,
με δερβίσικο σκοπό,
της μικρής τα κάλη θέλω
να γλεντήσω στο χορό.
