Σε μιαν αφίσα για λάδι γλιστράνε…κι ένα πρωί
τα όνειρά τους φορτώνουν και πάνε…σ’ ένα νησί
και παίρνουν χρώμα τροπικό…εξωτικό
στον ήλιο χάνοντ’ οι σκιές…να παν αλλού κι αυτές
μ’ ένα μπουκάλι…λάδι καρύδας…διακοπές.
Κάθε βραδάκι στίβουν φεγγάρι…με ανανά
κάτι τους λείπει, βάζουν παγάκια…πίνουν ξανά
και το φεγγάρι τους μεθά…τους ξεγελά
κι οι νύχτες φεύγουν βιαστικές…να παν αλλού κι αυτές
μ’ ένα μπουκάλι…λάδι καρύδας…διακοπές.
Πλοία που φεύγουν τους παίρνουν, γυρνάνε…και όλοι μαζί
τα όνειρά τους μουσκεύουν και πάνε…μες στη βροχή
οι στάλες πέφτουν κι απορούν…μελαγχολούν
κυλάνε στις υδροροές…να παν αλλού κι αυτές
μ’ ένα μπουκάλι…λάδι καρύδας…διακοπές.
