Σε καλντερίμια σκοτεινά
Που κλαιν τ’ ανεμοβρόχια
Εκεί μου είπαν κατάντησες
Εσύ που δεν νταγιάντησες
Λίγο καιρό τη φτώχια
Και μου ‘ριξες τα όνειρα
Στου δρόμου τα λασπόνερα
Στο τζάκι της αγάπης μας
Σκάλισε πριν να σβήσω
Κι αν βρεις μια σπίθα μόνο μια
Να καίει για μένα στη γωνιά
Πάρε τον δρόμο πίσω
