Μου ‘παν δεν κάνω εγώ για σένα
πως θέλεις κάτι σταθερό
πως θα ‘μαι πάντα στα χαμένα
και να αλλάξω δεν μπορώ
Σου λεν’ δεν είμαι εγώ για σένα
και να ερωτευτείς ξανά
μα σ’ τα ‘χω πει κι είναι γραμμένα
ό,τι αξίζει έτσι πονά
Ένα λαχείο είν’ η ζωή
κι άμα το βρεις μην το πετάξεις
Ένα λαχείο εμείς μαζί
και θα με βρεις όπου κι αν ψάξεις
Μου λένε πρέπει να σ’ αφήσω
να πάψω πια να σε ενοχλώ
τις τρέλες μου να σταματήσω
πως δεν σου κάνω εγώ καλό
Λένε πως έτσι θα ‘σαι happy
τι κι αν πεθαίνω κι αν πονώ
Ναι! Φονικό είν’ η αγάπη
που σε αφήνει ζωντανό
Ένα λαχείο…
Σ’ ένα όνειρο, στα πλήθη
στης ζωής το παραμύθι
μέσα σ’ όλα μου τα λάθη
έχω πάθει κι έχω μάθει
δε φοβάμαι αυτά τα χάλια
θα το πω και στα κανάλια
η δική μου η αλάνα
όπου είσαι …!
έχω βρει εγώ εμένα
κι έναν θησαυρό: εσένα!
και θα περιμένω πάντα
να χορέψουμε lambada
πιο πολύ ερωτευμένοι
και οι δύο μεθυσμένοι
από τζιν κι από ουΐσκι
πια κανείς δεν θα μας βρίσκει
στο δικό μας τον πλανήτη
στο καινούργιο μας το σπίτι
θα ‘ρθει τότε μία μέρα
μία ξέμπαρκη Δευτέρα
που θα γράφει στο ψυγείο
θα νομίζεις είν’ αστείο
«καλημέρα ερωτά μου
θες να κάνεις τα παιδιά μου;»
