Λείπεις εσύ και η ζωή τελειώνει
λείπεις εσύ τα άγγιγμα και η φωνή σου…
Δευτέρα βράδυ να γυρίσεις περιμένω
έφυγες και όλα σταματήσανε στο χτες
τρίτη απόγευμα και ακόμα επιμένω
τον εαυτό μου έχω πείσει πως δεν φταις
νίκησε ο πόνος την ντροπή πρωί Τετάρτης
Σαββάτο έφτασε μα ακόμα να φανείς
δεν με ενδιαφέρει το γιατί
μου φτάνει να ‘ρθεις
πριν ξημερώσει μοναξιά της Κυριακής.
Λείπεις εσύ και η ζωή μου τελειώνει
είναι πρωί μα για μένα νυχτώνει
λείπεις εσύ, το άγγιγμα και η φωνή σου
και ότι αγαπώ, μαζί σου.
Έκανε ο χρόνος την αγάπη τιμωρία
κι όσο περνάει με πονάει πιο πολύ
να είχα την δύναμη να δείξω αδιαφορία
όμως σ’αυτό εσύ ήσουν πάντα πιο καλή.
Να ‘ξερες πόσο σ’ αγαπώ και μου ‘χεις λείψει
έγινε η σκέψη και η καρδιά μου φυλακή
κι αν η ζωή την ευτυχία μου χει κρύψει
κανείς ποτέ δεν θα σε βγάλει από ‘κει.
Λείπεις εσύ και η ζωή μου τελειώνει
είναι πρωί μα για μένα νυχτώνει
λείπεις εσύ, το άγγιγμα και η φωνή σου
και ότι αγαπώ, μαζί σου
