Τα λερωμένα μου παπούτσια
ίχνη αφήνουν στο πάτωμα,
πάνω στο φρέσκο το βερνίκι
κάτι σου δείχνει πως ήρθα
κι απόψε παράνομα.
Μα τι να πω
στων ματιών σου το χρώμα αιώνια ισορροπώ.
Τι να πω σαν νυστάζουν οι λέξεις
οι σκέψεις ζητούν τ’ όνειρο
μα τρομάζω που βλέπω κενό.
Λόγια στα λόγια μείνανε όλα
μέσα στη μέση η αγάπη κοιτά,
τι θα τη διώξει, τι την πληγώνει
και τελικά τι είναι αυτό
που μας φέρνει κοντά, κοντά.
Μα τι να πω
στων ματιών σου το χρώμα αιώνια ισορροπώ.
Τι να πω σαν νυστάζουν οι λέξεις
οι σκέψεις ζητούν τ’ όνειρο
μα τρομάζω που βλέπω κενό.
