Δώσ’ μου λίγη καρδιά να σ’ αφήσω Αθήνα
που έχεις τόση ομορφιά, κεχριμπάρι ρετσίνα.
Και γιατί έχεις εσύ σε κορνίζα χρυσή στα γαλάζια ντυμένη
την Ελλάδα κλεισμένη.
Τώρα που λείπω απ’ την ωραία μας Ελλάδα,
τώρα που λείπω σε ταξίδι μακρινό
παίρνω μαζί μου λίγα γιούλια, λίγα κρίνα
κι ένα κομμάτι απ’ το γαλάζιο ουρανό.
Κι απ’ της μανούλας μου το δάκρυ μια σταγόνα
στου χωρισμού μας το σκοτάδι το πνιχτό
και της Ακρόπολης την άσβηστη εικόνα
και λίγο χώμα Ελληνικό για φυλακτό.
Τώρα που λείπω απ’ την ωραία μας Ελλάδα,
τώρα που λείπω σε ταξίδι μακρινό
παίρνω μαζί μου λίγα γιούλια, λίγα κρίνα
κι ένα κομμάτι απ’ το γαλάζιο ουρανό.
