Μ’ έκανες και χώρισα κι εσ’ ήσουν η αιτία
και τώρα μένω μες στους πέντε δρόμους,
πολύ με αγανάκτησες σε τέτοια απελπισία,
δεν θέλω για να βλέπω πια ανθρώπους,
πολύ με αγανάκτησες σε τέτοια απελπισία,
δεν θέλω για να βλέπω πια ανθρώπους,
μ’ έκανες και χώρισα κι εσ’ ήσουν η αιτία
και τώρα μένω μες στους πέντε δρόμους.
Μόνος μου μέσα στα βουνά θέλω να πα να κατοικήσω,
να ‘χω τ’ αγρίμια συντροφιά, βρε άτιμη, μονάχος μου να ζήσω.
Βαργήστησα με σένανε, την ώρα που ‘χω μπλέξει,
αρνήθηκα τη μάνα μου για σένα,
βαργήστησα αυτή τη στιγμή, για μένα ποιος θα τρέξει,
να μάθει το τι μου ‘χεις καμωμένα,
βαργήστησα αυτή τη στιγμή, την ώρα που ‘χω μπλέξει,
αρνήθηκα τη μάνα μου για σένα,
βαργήστησα αυτή τη στιγμή, για μένα ποιος θα τρέξει,
να μάθει το τι μου ‘χεις καμωμένα.
Ορφάνεψα από μικρός, τι βρέθηκες μπροστά μου,
δεν ήξερα πως έτρεφα, κακούργα, φίδι μες στην αγκαλιά μου.
