Πόσα σπιτάκια έκλεισες
και είναι ρημαγμένα,
πόσοι λεβέντες μπήκανε
στη φυλακή για σένα.
Μ’ έκαψες, με κατάστρεψες
που να καεί η καρδιά σου,
είναι πλασμένη για ζημιές
αυτή η ομορφιά σου.
Στάθηκα βράχος δίπλα σου
και όλα στα ‘χω δώσει
κι εσύ για το ευχαριστώ
μ’ έχεις σκληρά πληγώσει.
Μ’ έκαψες, με κατάστρεψες
που να καεί η καρδιά σου,
είναι πλασμένη για ζημιές
αυτή η ομορφιά σου.
Μ’ έφαγες ως το κόκκαλο,
σκέψου που μ’ έχεις φέρει
και που θα καταλήξουμε
ένας Θεός το ξέρει.
Μ’ έκαψες, με κατάστρεψες
που να καεί η καρδιά σου,
είναι πλασμένη για ζημιές
αυτή η ομορφιά σου.
