Μες στο κρύο του χειμώνα η ψυχή μου τριγυρίζει
η ματιά θολή σταγόνα που ο αέρας τη σκορπίζει
όλα γύρω πλέον άδεια η θύμηση σου με πληγώνει
σε κανέναν να μη τύχει η φωνή μου πια τελειώνει
Μα σε περίμενα στου ονείρου μου τη ζάλη
κι όπως χανόσουνα στην αγκαλιά του πάλι
σου φώναζα μα δε γυρνούσες το κεφάλι
σου φώναζα πως δε μπορώ να ζήσω μ’άλλη.
Mια ματιά σου περιμένω μια ματιά που θα κρατήσω
φυλαχτό μες στη καρδιά μου που ποτέ μου δε θα σβήσω
κι όταν μόνος πάλι θα’μαι κι αν τα χρόνια μας περνάνε
αγκαλιά με τ’ άρωμά σου κάθε βράδυ θα κοιμάμαι.
