Συ μ’ έκανες να περπατώ και να παραμιλάω,
να αναστενάζω να πονώ ποτέ να μη γελάω
Όταν με δεις κρυφά κρυφά μου λες θα μ’ ανταμώσεις
μες στα στενάκια του Ψυρρή φιλάκια να μου δώσεις
Όλη την νύχτα αγρυπνώ, σε καρτερώ ο καημένος
δεν με πονάς δεν έρχεσαι και φεύγω δακρυσμένος
Πως δε σε μέλει, άπονη, για μένανε το ξέρω
μα τι να κάνω σ’ αγαπώ κι όλα τα υποφέρω
