Δρόμους πολλούς περπάτησες,
ανηφοριές και ξέρες
και χίλια αγκάθια πάτησες,
τις δύσκολες τις μέρες.
Μα τώρα είσαι πλάι μου,
στολίδι και καμάρι μου.
Νύχτες πολλές τις πέρασες
μες στης βροχής τις στάλες.
Μέρα ποτέ δε γέλασες,
πίκρες είχες μεγάλες.
Τις Κυριακάδες έμενες
κλεισμένη μες στο σπίτι
και τις φουρτούνες μέτραγες
που σου ‘στελνε η τύχη.
