Μάγκα μου συμμορφώσου πια
και ασ’ αυτή τη βιόλα
και μη ζητάς καθημερινώς,
να μου τα παίρνεις όλα
και μη ζητάς καθημερινώς,
να μου τα παίρνεις όλα.
Θα ‘σουν βραβείο, φίλε μου,
αυτό δε σου τ’ αρνιέμαι,
αγάπα με πως σ’ αγαπώ,
να μη παραπονιέμαι,
αγάπα με πως σ’ αγαπώ,
να μη παραπονιέμαι.
Μια μέρα δεν επέρασε,
χωρίς να με πληγώσεις
κι όλο μου λες πως μ’ αγαπάς
και θα με στεφανώσεις
κι όλο μου λες πως μ’ αγαπάς
και θα με στεφανώσεις.
