Πρέπει τώρα πια ν’ αφήσεις τις μουρμούρες
σαν μαγκιόρισσα που είσαι κάτσε σκέψου
για να βάλουμε τα πράματα στη θέση τους,
μη γκρινιάζεις μη φωνάζεις λογικέψου.
Αν δεν πάψεις πια τις τρέλες σου τις τόσες
θα σ’ αφήσω σου το λέω να το ξέρεις
κι αν δεν βάλουμε τα πράματα στη θέση τους
συ θα κλαις θα ξενυχτάς θα υποφέρεις.
Δεν αντέχω πια τη γκρίνια σου μικρή μου
όλο να μου λες τα ίδια και τα ίδια,
πρέπει πια να μπουν τα πράματα στη θέση τους
να κυλήσει η ζωή μας με παιχνίδια.
