Μακριά μακριά θα πάω να ζήσω
θα ‘χω τα βλέφαρα κλειστά
να μην κοιτάζω ποτέ πια πίσω
ούτε τριγύρω, ούτε μπροστά.
Ας πει ο καθένας ό,τι θέλει
πως έχω τώρα ορμές τρελού
ψυχή δεν είμαι…Είμαι νεφέλη
με σπρώχνει τ’ αεράκι αλλού.
Θα γίνω κρίνο με τα κρίνα
θα μάθω αν έχουνε καρδιά
αν ονειρεύονται κι εκείνα
και ξεψυχούνε στα κλαδιά.
Και στα φεγγάρια τ’ ασημένια
στον κρυσταλλένιο το γιαλό
τη γλώσσα την τριανταφυλλένια
θα μάθω να κρυφομιλώ.
Θα μάθω πως κρυφαγαπούνε
και κλαίνε οι πράσινοι κισσοί
και τ’ αστεράκια θα μου πούνε
τη θλίψη τους που ‘ναι χρυσή.
Μακριά μακριά
Γλυκά γλυκά
σιγά σιγά.
