Σ’ άγνωστα και ξένα μέρη,
χάρος σ’ έστησε καρτέρι, Μανωλάκη μου,
και σου πήρε, με νυστέρι, το μικρόφωνο απ’ το χέρι,
και σου πήρε, με νυστέρι, το μικρόφωνο απ’ το χέρι,
παλικάρι μου.
Στο μαντάτο σου, Μανώλη,
κλαίει η Σμύρνη, κλαίει η Πόλη,
κλαίει η Σμύρνη, κλαίει η Πόλη,
κλαίει κι η γενιά σου όλη,
κλαίει η Σμύρνη, κλαίει η Πόλη,
κλαίει κι η γενιά σου όλη.
Καταραμένη μαχαιριά,
βαριά σε πλήγωσε, βαριά, Μανωλάκη μου,
του τραγουδιού την ξαστεριά
την σκέπασε κακοκαιριά,
του τραγουδιού την ξαστεριά
την σκέπασε κακοκαιριά,
παλικάρι μου.
Στο μαντάτο σου, Μανώλη,
κλαίει η Σμύρνη, κλαίει η Πόλη,
κλαίει η Σμύρνη, κλαίει η Πόλη,
κλαίει κι η γενιά σου όλη,
κλαίει η Σμύρνη, κλαίει η Πόλη,
κλαίει κι η γενιά σου όλη.
