Θυμάσαι, θυμάσαι, Μαριγούλα μου;
Θυμάσαι όταν μου ‘χες πει
το πρώτο ‘κείνο βράδυ,
στο πρώτο μας το ραντεβού
γλυκά μες στο σκοτάδι.
Μου είπες πως θα μ’ αγαπάς,
με μένα πως θα ζήσεις
και της καρδιάς σου τα κλειδιά
σ’ εμέ θα τα χαρίσεις.
Και τώρα και τώρα, Μαριγούλα μου.
Και τώρα θες να μ’ αρνηθείς,
να πάρεις κάποιον άλλον,
ν’ αφήσεις στην καρδούλα μου
καημό πολύ μεγάλο.
Μ’ αν θέλεις να χωρίσομε,
ως μου ‘πες χτες το βράδυ,
μια ώρα γρηγορότερα
με στέλνεις εις τον Άδη.
Μα ψέματα, ψέματα, Μαριγούλα μου.
Μα ψέματα θα μου το λες,
για να με πεισματώσεις
και της καρδιάς μου τον παλμό
να τον εξακριβώσεις.
Ή βλέπεις, πόσο σ’ αγαπώ
και θες να με πειράζεις,
τον πόνο που ‘χω στην
